Rodzaje szat liturgicznych
Szata liturgiczna to strój, którego kapłan potrzebuje do sprawowania różnych obrzędów liturgicznych. Obecnie w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego wyszczególnionych jest 7 szat. Pierwszą z nich jest alba – długa, biała szata, wzorowana na starożytnych tunikach, noszona przez kapłanów wraz z ornatem, stułą lub dalmatyką.
Drugą jest ornat, czyli wierzchnia szata nakładana przez księży na albę. Może wystąpić w sześciu podstawowych kolorach: złotym, białym, fioletowym, zielonym, czerwonym lub czarnym, z czego każdy z nich posiada odpowiednią symbolikę. Kolejna to cingulum – gruby sznur lub pas z frędzlami na obu końcach, którym przewiązuje się albę.
Symbolizuje moc i łaskę Bożą, a także wstrzemięźliwość człowieka je noszącego. Czwarta szata to humerał, czyli biała chusta noszona na karku pod albą. Ma za zadanie ukrywać strój świecki.
Następnym odzieniem jest dalmatyka – krótka, wierzchnia szata noszona przez diakonów. Dalmatyka stała się strojem liturgicznym już w IX w. Szósty rodzaj szat to stuły, czyli szarfa zakładana na szyję przez kapłana wraz z albą.
Jej kolorystyka jest uzależniona od okresu liturgicznego. Ostatnią z szat jest kapa – długa peleryna, używana do sprawowania uroczystych obrzędów poza Mszą świętą. Występuje w różnych barwach, których dobór jest zależny od wykonywanych czynności.